Leg je taak maar neer. Je schilden en je speren. Je potten en je pannen. Je harnas en je life-line. Je hoeft niet meer te strijden. Je hoeft je niet te weren. Je hoeft ook niet te voeden. En te redden al zeker niet. 

Leg je taak maar neer. Je hoeft geen projectie meer te zijn. Geen target om op te oefenen. Geen blok om tegen af te zetten. Geen safety-net, geen voertuig voor plezier. Je hoeft niet te voldoen. Je hoeft niet te blijven staan.

Je mag gewoon jezelf zijn. De expressie die jouw ziel gekozen heeft. En daarvoor hoef je niets te zijn voor iemand anders. En niemand iets voor jou. Er zijn geen taken in dit leven, dan de taak om hier te zijn. Met alles wat er in je leeft. Met alles wat er door jou heen wil zijn.

Dan kun je weer kijken naar elkaar. Zonder plaatjes en zonder verwachtingen. Zonder projectie van je eigen behoefte. Zonder druk om aan die van de ander te voldoen. Kijken naar de schoonheid en de grootsheid van wie we zijn. 

Voel maar de beweging, die als vanzelf in jou ontstaat. En stel jezelf de vraag: hoe kan ik deze het mooiste dienen? Hoe kan ik deze beweging eren? Met iets doen, niets doen, innerlijk doen, iets anders doen? En volg dan wat er boven komt.

Wanneer je voelt dat je in jouw beweging, de ander wilt voeden met jouw zijn, volg maar. Het hoeft niet, het mag. Wanneer je voelt dat je in jouw beweging, life-line wil zijn voor de sprong van een ander, volg maar. Vanuit je hart is alles mogelijk en niets verplicht.

Ik wil jou zien. Jou helemaal zien in wie jij bent. Zonder taak, zonder dat je iets voor mij hoeft te zijn. Gewoon voelen hoe de beweging in jou en mij ons dichterbij elkaar brengt. Of juist helemaal niet. Voelen hoe jij me spiegelt en ik daardoor mezelf nog helderder kan zien.

Ik wil mijn beweging leren kennen. Mijn ziel nog meer verstaan. En daarvoor is het goed om al mijn taken neer te leggen. Om vrij te staan in mijn lichaam, mijn geest en mijn ziel. Om mijn hart te kunnen openen voor jou. Om jou toe te kunnen laten.

De vorm mag zich in die beweging aandienen. Het leven ontvouwt zich als vanzelf. Ik hoef niets te zijn, niets te doen. Alleen maar de beweging te volgen die er toch al is. In alle liefde die ik ben. In zachte aandacht voor mijn zijn.

Laten we voelen wat we voelen. Liefde, verdriet, angst, vreugde en pijn. Laten we gewoon voelen voor elkaar, naar elkaar. Door te praten, elkaar met rust te laten, te huilen, te lachen, met elkaar, met anderen. Laten we liefde voelen op wat voor manier dan ook.

Leg je taak maar neer. Ik ontsla je van alles wat je moet. Geef je vrij aan het leven. Laat me naar je kijken met sterren in mijn ogen en liefde in mijn hart. Met een lach vanuit mijn buik terwijl ik dans op mijn muziek.